Dropkick Murphys

Boston. Jedno z najstarszych miast w USA. Rozsławione m.in. przez wiele seriali, jest metropolią, w której scena muzyczna ma się naprawdę dobrze. Nic więc dziwnego, że Dropkick Murphys pochodzą właśnie z miejsca, które irlandzcy emigranci pokochali niemal tak samo jak piwo z Zielonej Wyspy.

W Bostonie szczególnie prężnie rozwijała się scena punkowa. To właśnie z niej wywodzą się Dropkick Murphys, zespół którego nazwę jego założyciele - Mike McColgan (wokal), Rick Barton (gitara), Ken Casey (bas) i Jeff Erna (perkusja) - zapożyczyli od kliniki odwykowej ze swojego rodzinnego miasta.

Dropkick Murphys - celtic folk punk

Co sprawia, że muzyka Dropkick Murphys jest tak wyjątkowa? Z pewnością połączenie punkowej szorstkości z wpływami irlandzkiej i szkockiej muzyki folkowej. To właśnie dzięki temu wybuchowemu zestawieniu przy utworach tej załogi ciężko ustać w miejscu. Oprócz własnych opracowań klasycznych, folkowych tematów w repertuarze bostończyków znajdują się oczywiście także autorskie utwory m.in. o: piciu, męskim braterstwie i kobiecych wdziękach. Takie zestawienie zawsze działa!

Początki Dropkick Murphys

Debiutancki album "Do Or Die" ukazał się w 1998 roku i mimo surowego charakteru cieszył się naprawdę dobrym przyjęciem. W tym samym roku z zespołem rozstał się wokalista Mike Mc Colgan (który w 2001 roku został strażakiem, a od 2003 r. śpiewa w Street Gods). Nowym człowiekiem za mikrofonem został Al Barr, który wcześniej był wokalistą formacji Bruisers.

Wkrótce miało okazać się, że nie będzie to jedyna personalna roszada. Rick Barton, który nie przepadał za życiem w trasie, zarekomendował kolegom zastępstwo w osobie Jamesa Lyncha z Ducky Boys. Wkrótce w składzie zameldował się też drugi wioślarz - Mark Orell, grający także na akordeonie, co bez dwóch zdań przyczyniło się do wzmocnienia folkowego charakteru muzyki zespołu.

Dudy i duże sceny

Celtycka nuta zabrzmiała jeszcze dosadniej, gdy skład poszerzył się o kolejnych instrumentalitsów. To: Robbie Mederios znany lepiej jako Spicy MacHaggis (dudy) i Ryan Foltz (mandolina, tin whistle). Murphys pozostawali punkową ekipą, ale irlandzkie korzenie stały się jeszcze mocniej słyszalne. "Sing Loud, Sing Proud!" - trzeci album zespołu przyniósł m.in. przeróbkę klasyka "Wild Rover" oraz gościnne występy Shane'a MacGowana (wokalisty The Pogues) i Colina McFaulla (wokalisty Cock Sparrer). W 2003 r. ukazał się kolejny krążek "Blackout", a po nim DVD "On The Road With".

Styl zespołu wyklarował się na dobre na kolejnych krążkach: "The Warrior's Code" z 2005 r., "The Meanest Of Times" z 2007 r., "Going Out In Style" z 2011 r. i "11 Short Stories Of Pain And Glory" z 2017 r. Dropkick Murphys stali się jedną z najbardziej pożądanych ekip na festiwalowej mapie. Nic dziwnego koncerty załogi z Bostonu to zawsze solidna dawka znakomitej zabawy.

Dropkick Murphys w EMP

W EMP fani Dropkick Murphys zawsze znajdą albumy i merch zespołu. Gdy przyjdzie ci ochota, by posłuchać takich hitów, jak: "The Boys Are Back", "Rose Tattoo", "The Season's Upon Us", "I'm Shipping Up To Boston" i "Fields of Athenry" sprawdź ofertę albumów Dropkick Murphys, dostępnych w naszym sklepie. A gdy zechcesz pokazać wszystkim wokół, że celtycki punk z folkowym posmakiem to Twoja ulubiona muzyka, rzuć okiem na koszulki i bluzy Dropkick Murphys - ze sporą dawką obowiązkowego, zielonego koloru - bo to właśnie dzięki nim wszyscy dowiedzą się, jaka nuta gra ci w sercu.