Bon Jovi - Sklep dla fanów. Oficjalny merch i albumy w EMP

Kariera, jaka stała się udziałem Johna Francisa Bongioviego, Jr. - przystojnego syna fryzjera i króliczka Playboya - to jeden z najbardziej spektakularnych przykładów spełnienia rockowego marzenia. Spełnienia, którego wyznacznikami są: miliony sprzedanych płyt, wielomiesięczne trasy i długa listów hitów, które zna każdy: "Livin' on a Prayer", "Bad Medicine", Born to Be My Baby", "Bed of Roses", "It's My Life i "Always".

Nastoletni John szybko wiedział, jaką drogą chce podążyć. Na początku lat 80., częściej niż na lekcjach, spotkać go można było w garażach i klubach, w których próbował swoich sił. Cel był jasno określony: Zostać gwiazdą.

Zanim jednak nazwa Bon Jovi rozgrzewała tysiące fanek, młody John pracował m.in. w myjni samochodowej i sklepie z butami. W szołbizie zaistniał, gdy - zarejestrowana na potrzeby lokalnego konkursu talentów - "Runaway" zagościła na radiowych antenach.

Zachęcony powodzeniem, John szybko skompletował skład zespołu - znaleźli się w nim: klawiszowiec David Bryan. perkusista Tico Torres, basista Alec John Such i gitarzysta Dave "The Snake" Sabo (później znany z gry w Skid Row), tego ostatniego wkrótce zastąpił Richie Sambora - i ruszył pod szyldem Bon Jovi na podbój świata.

Przełomowy okazał się trzeci album "Slippery When Wet" z 1987 roku. Na płytę trafiło 10 numerów - wybranych przez dzieciaki z pizzerii (muzycy poddali pod ich osąd 30 piosenek) - które znakomicie definiują przebojowy, hair metalowy styl grupy z przełomu lat 80. i 90. John stał się rock star i symbolem seksu, ale fanki nie miały szans. Muzyk pozostał wierny żonie, z którą związany był już od czasów szkolnych.

"New Jeresy" i 16-miesięczna trasa koncertowa podtrzymały status światowej gwiazdy. "Keep the Faith" oznaczał początek zmian. John skrócił włosy, a zespół podążył w pop-rockowym kierunku, kontynuowanym na "Crush". Statusowi zespołu to nie zaszkodziło. Bon Jovi dwa razy wyprzedali londyński Wembley, grając na nim dwa ostatnie koncerty przed zburzeniem legendarnego stadionu.

Wydane w nowym tysiącleciu albumy ("Have a Nice Day", nawiązujący do brzmień country "Lost Highway", "The Circle" i "What About Now") nie przyniosły może hitów tak wielkich, jak wydawnictwa z lat 80. i 90., ale Bon Jovi wciąż zapełniają wielkie areny i stadiony (w 2013 roku Amerykanie zagrali na gdańskiej PGE Arenie).

John nie musi się martwić, ani rozstaniem z Samborą, z którym tworzył zgrany tandem przez trzy dekady. ani bezczynnością (dowód na to, że jest życie po Richiem to zawartość "This House Is Not For Sale").

Kalendarz muzyka, w którym - obok koncertów i nagrywania - znajdują się terminy zarezerwowane na działalność charytatywną aktorskie epizody i polityczne zaangażowanie - jest szczelnie wypełniony. Kruszec, którym okryły się krążki Bon Jovi pokrywa się może i szlachetną patyną, ale John wciąż nie wybiera się na cokół, który już dawno temu sobie wystawił.